Η κρίση χτύπησε την πόρτα και όποιος πει ότι δεν την περίμενε, λέει ψέματα. Είχε ειδοποιήσει πριν έρθει, δεν ήρθε ξαφνικά. Και ας μη γελιόμαστε, δεν ήρθε και απρόσκλητη. Όταν λοιπόν περιμένουμε επισκέψεις, είμαστε αναστατωμένοι. Είμαστε αναστατωμένοι επειδή δεν έχουμε προετοιμαστεί όπως θα θέλαμε. Αυτό συμβαίνει. Μας βρήκε η κρίση αναστατωμένους. Λάθος. Μας πέτυχε πάνω που είχαμε αποκοιμηθεί περιμένοντας. Περιμέναμε να έλθει και να ασχοληθούμε μαζί της. Περιμέναμε ανυπόμονα να την περιεργαστούμε και αφού δεν εμφανίστηκε και πειστήκαμε ότι δε θα έρθει και ότι όλα θα παραμείνουν ως έχουν, αποκοιμηθήκαμε. Κι έτσι, βάλαμε τη συνείδηση και την κρίση μας, την κριτική σκέψη μας, για ύπνο. Έπειτα ήρθε. Δεν το περιμέναμε πια. Και ξυπνήσαμε απότομα. Και δεν μπορούσαμε να συνέλθουμε. Νομίσαμε ότι ακόμη κοιμόμαστε και βρίσκεται ακόμη στο νου μας το όνειρο που βλέπαμε. Και όταν το ανθρώπινο μυαλό είναι σε κατάσταση αναμονής και υπολειτουργεί, είναι επικίνδυνο. Όταν λειτουργεί είναι χρήσιμο. Όταν δε λειτουργεί είναι ακίνδυνο. Όταν όμως βρίσκεται σε ενδιάμεση κατάσταση είναι επικίνδυνο. Λειτουργεί χωρίς κρίση. Δεν μπορεί να διακρίνει την αλήθεια και το ψέμα. Και τότε προσπαθεί να γαντζωθεί από κάπου. Από οπουδήποτε. Γυρεύει να ταυτιστεί με το υπάρχον, ώστε να μπει γρήγορα στο παιχνίδι. Επομένως ξεχνά να παρατηρήσει. Αξίζει όμως να παρατηρήσει. Για να μπορέσει να κρίνει. Να κρίνει την κρίση. Τώρα κρίνει δίχως κρίση. Βιώνει κρίση δίχως κρίση. Μένει να κάνει κάτι απλό. Να γυρίσει το διακόπτη της σκέψης. Να θέσει το μυαλό από την κατάσταση αναμονής σε κατάσταση πλήρους λειτουργίας. Είναι μόνο μιά κίνηση. Απέχουμε μόνο μια κίνηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου